Ostateczny projekt Przybylskiego

Jak wiadomo pierwszą nagrodę na budynek Funduszu Kwaterunku Wojskowego otrzymała praca profesora Czesława Przybylskiego. Dyrekcja Funduszu jemu też zaproponowała wykonanie ostatecznego projektu oraz kierownictwo budowy.

W związku z propozycją wydziału regulacji Zarządu Miasta poszerzenia jezdni ulicy Królewskiej zostały zrobione podcienia w gmachu Sądu Wojskowego od strony ulicy Królewskiej, otwierając przejście na plac Piłsudskiego.

Projekt konkursowy Przybylskiego ulegał wielokrotnie przepracowaniu. Między innymi podcienia uprzednio projektowane tylko od ulicy Królewskiej, ze względu jak wspomniałem wyżej na poszerzenie ulicy, obiegły cały budynek, także wzdłuż Krakowskiego Przedmieścia. Zrezygnowano z wielu detali projektowanych na elewacji budynku. Budynek nabrał surowego charakteru i stał się jednym z najbardziej monumentalnych gmachów Warszawy.

Krytyka zarzucała projektowi, że budynek Funduszu Kwaterunku Wojskowego jest za wysoki w stosunku do sąsiadującego Hotelu "Europejskiego". Z czasem uznano, że jest akurat odwrotnie. Jak wtedy stwierdzono konieczność uformowania ścian placu Marszałka J. Piłsudskiego przez proporcjonalną harmonie gmachów plac obejmujących wykazała, że wysokość Hotelu Europejskiego jest zbyt niska, że budynek hotelu należy podwyższyć i to podwyższyć do wysokości gmachu F.K.W.

Projekt konstrukcyjny gmachu opracowany został przez profesora inżyniera Stefana Bryłę, natomiast projekt instalacyjny opracował inżynier technolog Edward Stankiewicz.

Budowa rozpoczęła się 6 lipca 1933 roku.